Bueno, en primeiro lugar,fagome idea de que todos vos pensades que
vou soltar o rollo de sempre. Xa que este blog esta feito para demostrar que
somos persoas e que temos sentido critico, como din Manolo , non vos vou falar
nin dos paisaxes, nin do clima, nin do marisco, nin do licor café.Todas esas
cousas creo que xa as sabedes.
Hoxe vou
contarvos a miña vision de Galicia, sen unha soa pizca de obxetividade. Os que
me coñecen, sábeno ben. Eu teño sempre o mesmo no cabeza, música, e polo tanto
sempre veo o mundo acompañado dela. Algúns chamaranme pesado,ou diran que
non sei falar de outra cousa, e teñen toda a razon.Non sei falar de outra cousa
porque isto e o que realmente me gusta e non podo evitalo.Bueno, imos a elo.
Para empezar,
quero denominar o movemento que se esta dando como una decadencia, no que se
cadra, ten moita influencia a crise. Estoume refirindo únicamente á música
electrónica que e un xénero que manexo bastante. Aos xovenes Djs e productores coma
eu doenos bastante ver como artistas de gran nivel coma Steve Angello, Fedde leGrand, Axwell , Dj Chuckie, Laidback Luke, David Guetta, Martin Solveig… han
deixado de pasarse polas nosas salas, prohibindonos de alguna forma poder
disfrutar de eles e aprender (aos que non temos cartos e non nos podemos
desplazar).Non se sabe quen esta detrás disto. Posiblemente sea a crise, pero o
que esta claro e que aos que amamos isto e somos uns “enfermos mentales” (ese
grupo de xente que persegue os seus soños) pechanos moitas no ámbito
profesional. Porque eu non me dedico a isto para ligar, nin para ter mais
amigos nin para ser “guay”. Este é un traballo no que hay que ser moi
meticuloso e que se non che gusta, vas jodido, como decía meu abo. Pensades que
o noso traballo e estar de festa todo o día e non é asi. Hay que ter ese “algo”
que poucos teñen, que é saber que canción necesita cada persoa cando entra pola
porta, soportar os humos e as altas presions de sonidos durante mais de 4 horas
(no meu caso, o que é moi perxudicial para a saude) e na maioria dos casos, o
facemos por catro duros. Por no decir os anos que leva aprender a mezclar ben,
que che quita moitas horas do teu tempo e aos estudiantes de bacharelato coma
eu, supuxonos un grande problema. Pero aquí estou,e aquí vou a seguir, ainda
que as cousas cada vez van a peor…
No hay comentarios:
Publicar un comentario